Τι κοκόρια, τι αγόρια -και κορίτσια...

 

Τι κοκόρια, τι αγόρια -και κορίτσια...

Του Ορθαγόρα

Κάποτε, πριν χτίσουν ένα οίκημα, έσφαζαν έναν πετεινό και ράντιζαν με το αίμα του τα θεμέλια για να καθαγιαστεί και να στεριώσει το οικοδόμημα. Ακόμη παλαιότερα, θυσίαζαν ανθρώπους. Σε αυτήν την απώτατη εποχή των ανθρωποθυσιών είναι καθηλωμένα, ψυχικά και εγκεφαλικά, τα τερατικά όντα στα οποία έχουμε παραδώσει την ζωή μας.

Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κάποιος τις ανατριχιαστικές δηλώσεις προβεβλημένου και πετσοταϊσμένου δημοσιογράφου, ο οποίος αποτελεί το κατεξοχήν φερέφωνο των κυβερνώντων; Ακούστε τον με προσοχή και προσπαθήστε να δώσετε διαφορετική ερμηνεία:

  

Τι μας λέει εν ολίγοις, δίκην κυβερνητικού πλυντηρίου, το εν λόγω υποκείμενο υψηλής κοινωνικής υποστάθμης; Ότι ο εκσυγχρονισμός απαιτεί θυσίες! Και ότι η θυσία των αθώων ψυχών στην στοιχειωμένη κοιλάδα των Τεμπών θα έχει θετικό αποτέλεσμα -θα οδηγήσει στον εκσυγχρονισμό των Σιδηροδρόμων! Βέβαια, υποθέτω πως θα έλεγε εντελώς διαφορετικά πράγματα, αν μεταξύ των θυσιασμένων συγκαταλεγόταν το δικό του παιδί. Υποθέτω... Γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος, όταν έχεις να κάνεις με άψυχους οργανικούς αλγορίθμους και όχι με αληθινούς, έμψυχους και νοήμονες ανθρώπους.

Το τραγικό με αυτές τις δηλώσεις είναι ότι δεν μπορείς να τις δεις -τουλάχιστον δεν μπορώ να τις δω εγώ- υπό το πρίσμα του μεταφορικού λόγου. Ο τύπος κυριολεκτεί! Μπορεί να μην προτείνει ανοιχτά θυσίες στον βωμό του εκσυγχρονισμού, όμως προτείνει εκσυγχρονισμό ύστερα από θυσίες. Να μην σφάξουμε κόκορα, αλλά, αφού ο κόκορας τα τίναξε, ας ραντίσουμε με το αίμα του τα θεμέλια...

Τι κοκόρια, τι αγόρια, λοιπόν -και κορίτσια. Ο μοδέρνος δαίμονας της κομματοκρατίας, ο εκσυγχρονισμός, έχει τους δικούς του βωμούς, τα δικά του θυσιαστήρια. Αλλά τι να τα κάνει τα θυσιαστήρια χωρίς θυσίες; Και πώς θα γίνουν θυσίες χωρίς θύματα; Ευτυχώς για τον δαίμονα και τους θυσιαστές, θύματα υπάρχουν πολλά. Φροντίζουν γι' αυτό διαχρονικά τα κόμματα και τ' αφεντικά τους.

Αναλώσιμα κοκόρια για εκσυγχρονιστικές αιματηρές τελετουργίες είμαστε όλοι μας, Συνέλληνες. Τελετουργίες, τις οποίες η κομματοκρατία δεν προτίθεται να σταματήσει.

Μπορούμε, όμως, και πρέπει να τις σταματήσουμε εμείς. Όχι διαιρεμένοι, αλλά συνενωμένοι στον μοναδικό φορέα των αληθινών ανθρώπων, την ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, η οποία μάχεται εναντίον όλων των τερατόμορφων όντων που μας θέλουν σφάγια πάνω σε ανίερους βωμούς.